to call to a knowledge of the gospel

vŏco, āvi, ātum ( inf. vocarier, Plaut. Capt. 5, 4, 27), 1, v. a. and n. [Sanscr. vak-, to say; Gr. root Wep:, in epos, word; eipon, said], to call; to call upon, summon, invoke; to call together, convoke, etc. (cf.: appello, compello).

Lit.

In gen.: (patrem) blandā voce vocabam, Enn. ap. Cic. Div. 1, 20, 40 (Ann. v. 51 Vahl.):

quis vocat? quis nominat me?

Plaut. Curc. 2, 3, 25: He. Vin' vocem huc ad te (patrem)? Ly. Voca, id. Capt. 2, 2, 110:

Trebonius magnam jumentorum atque hominum multitudinem ex omni provinciā vocat,

Caes. B. C. 2, 1:

Dumnorigem ad se vocat,

id. B. G. 1, 20:

populum Romanum ad arma,

id. B. C. 1, 7:

milites ad concilium classico ad tribunos,

Liv. 5, 47, 7:

aliquem in contionem,

Cic. Ac. 2, 47, 144;

for which, contionem,

Tac. A. 1, 29:

concilium,

Verg. A. 10, 2; 6, 433; Ov. M. 1, 167:

patribus vocatis,

Verg. A. 5, 758:

ipse vocat pugnas,

id. ib. 7, 614:

fertur haec moriens pueris dixisse vocatis,

Hor. S. 2, 3, 170.— With dat. (post-Aug. and rare):

populumque ac senatum auxilio vocare,

Tac. A. 4, 67 fin.; 12, 45.— Absol.:

in senatum vocare (sc. patres),

Liv. 23, 32, 3; 36, 21, 7.— Impers.:

in contionem vocari placuit,

Liv. 24, 28, 1:

cum in senatum vocari jussissent,

id. 2, 55, 10.— Poet.:

tum cornix plenā pluviam vocat improba voce,

i. e. announces, Verg. G. 1, 388; so,

ventos aurasque,

Lucr. 5, 1086:

voce vocans Hecaten caeloque Ereboque potentem,

invoking, Verg. A. 6, 247:

patrios Voce deos,

id. A. 4, 680; 12, 638; Tib. 2, 1, 83; Just. 38, 7, 8:

ventis vocatis,

Verg. A. 3, 253:

numina magna,

id. ib. 3, 264;

12, 181: auxilio deos,

id. ib. 5, 686:

divos in vota,

id. ib. 5, 234;

7, 471: vos (deos) in verba,

as witnesses, Ov. F. 5, 527:

quem vocet divum populus,

Hor. C. 1, 2, 25; cf. id. ib. 1, 14, 10; 1, 30, 2; 3, 22, 3; id. Epod. 5, 5:

votis imbrem,

to call down, Verg. G. 1, 157.— Poet. with inf.:

hic (Charon) levare functum Pauperem laboribus Vocatus atque non vocatus audit,

Hor. C. 2, 18, 40.—

In partic.

To cite, summon into court, before a magistrate (syn. cito):

in jus vocas: sequitur,

Cic. Quint. 19, 61: tribuni etiam consulem in rostra vocari jusserunt, Varr. ap. Gell. 13, 12, 6.—

To bid, invite one as a guest, to dinner, etc. (syn. invito): Pa. Solus cenabo domi? Ge. Non enim solus:

me vocato,

Plaut. Stich. 4, 2, 20:

si quis esum me vocat,

id. ib. 1, 3, 28:

aliquem ad cenam,

Ter. And. 2, 6, 22; Cic. Att. 6, 3, 9:

vulgo ad prandium,

id. Mur. 34, 72:

domum suam istum non fere quisquam vocabat,

id. Rosc. Am. 18, 52:

nos parasiti, quos numquam quisquam neque vocat neque invocat,

Plaut. Capt. 1, 1, 7:

convivam,

id. As. 4, 1, 23:

spatium apparandis nuptiis, vocandi, sacrificandi dabitur paululum,

Ter. Phorm. 4, 4, 21: Ge. Cenabis apud me. Ep. Vocata est opera nunc quidem, i. e. I have been already invited, I have an engagement, Plaut. Stich. 3, 2, 18; so,

too, bene vocas! verum vocata res est,

id. Curc. 4, 4, 7: bene vocas;

tum gratia'st,

id. Men. 2, 3, 36 Brix ad loc.—

In gen., to call, invite, exhort, summon, urge, stimulate, etc.:

quod me ad vitam vocas,

Cic. Att. 3, 7, 2:

haec nisi vides expediri, quam in spem me vocas?

id. ib. 3, 15, 6: quarum rerum spe ad laudem me vocasti, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 7, 2.—

Of inanimate or abstract subjects, to invite, call, summon, incite, arouse: quo cujusque cibus vocat atque invitat aventes, Lucr. 5, 524:

lenis crepitans vocat Auster in altum,

Verg. A. 3, 70; cf.:

quāque vo. cant fluctus,

Ov. R. Am. 532:

Carthaginienses fessos nox imberque ad necessariam quietem vocabat,

Liv. 28, 15, 12:

me ad studium (feriae),

Phaedr. 3, prol. 9:

quocumque vocasset defectionis ab Romanis spes,

Liv. 24, 36, 9; cf.: arrogantiā offensas vo care, to provoke or excite hostility, Tac. H. 4, 80.— Pass.:

cum ipso anni tempore ad gerendum bellum vocaretur,

Caes. B. G. 7, 32. — Poet., with inf.:

sedare sitim fluvii fontesque vocabant,

Lucr. 5, 945.—

To challenge:

centuriones... nutu vocibusque hostes, si introire vellent, vocare coeperunt,

Caes. B. G. 5, 43:

cum hinc Aetoli, haud dubie hostes, vocarent ad bellum,

Liv. 34, 43, 5:

vocare hostem et vulnera mereri,

Tac. G. 14; Verg. G. 3, 194; 4, 76; id. A. 11, 375; 11, 442; Sil. 14, 199; Stat. Th. 6, 747; cf. Verg. A. 6, 172; 4, 223 Heyne ad loc.—

To call by name, to name, denominate (freq. and class.; syn. nomino): certabant urbem Romam Remoramne vocarent, Enn. ap. Cic. Div. 1, 48. 107 (Ann. v. 85 Vahl.): quem Graeci vocant Aërem, id. ap. Varr. L. L. 5, § 65 Müll. (Epicharm. v. 8 Vahl.):

cum penes unum est omnium summa rerum, regen illum unum vocamus,

Cic. Rep. 1, 26, 42: comprehensio, quam katalêpsin illi vocant, id. Ac. 2, 6, 17:

urbem ex Antiochi patris nomine Antiochiam vocavit,

Just. 15, 4, 8:

ad Spelaeum, quod vocant, biduum moratus,

Liv. 45, 33, 8:

me miserum vocares,

Hor. Ep. 1, 7, 92:

non possidentem multa vocaveris Recte beatum,

id. C. 4, 9, 45.— With de, to call after, to name after:

lapis, quem Magneta vocant patrio de nomine Graeci,

Lucr. 6, 908:

patrioque vocant de nomine mensem,

Ov. F. 3, 77.— Pass.:

ego vocor Lyconides,

Plaut. Aul. 4, 10, 49: De. Quī vocare? Ge. Geta, Ter. Ad. 5, 6, 3:

jam lepidus vocor,

id. ib. 5, 7, 13; id. Eun. 2, 2, 33:

a se visum esse in eo colle Romulum, qui nunc Quirinalis vocatur... se deum esse et Quirinum vocari,

Cic. Rep. 2, 10, 20:

syllaba longa brevi subjecta vocatur iambus,

Hor. A. P. 251:

patiens vocari Caesaris ultor,

id. C. 1, 2, 43:

sive tu Lucina probas vocari,

id. C. S. 15.—With de, to be named for, etc.:

Taurini vocantur de fluvio qui propter fuit,

Cat. Orig. 3, fr. 1:

ludi, qui de nomine Augusti fastis additi, Augustales vocarentur,

Tac. A. 1, 15.—

In eccl. Lat., to call to a knowledge of the gospel, Vulg. 1 Cor. 1, 2; id. Gal. 1, 6; id. 1 Thess. 2, 12.—

Transf., to call, i. e. to bring, draw, put, set, place in some position or condition:

ne me apud milites in invidiam voces,

Cic. Phil. 2, 24, 59:

aliquem in odium aut invidiam,

id. Off. 1, 25, 86:

cujusdam familia in suspitionem est vocata conjurationis,

id. Verr. 2, 5, 4, § 10:

aliquem in luctum,

id. Att. 3, 7, 2:

in partem (hereditatis) mulieres vocatae sunt,

succeeded to a share, id. Caecin. 4, 12; so,

aliquem in partem curarum,

Tac. A. 1, 11:

in portionem muneris,

Just. 5, 2, 9:

me ad Democritum vocas,

to refer, Cic. Ac. 2, 18, 56.—With inanimate or abstract objects:

ex eā die ad hanc diem quae fecisti, in judicium voco,

I call to account, Cic. Verr. 2, 1, 12, § 34; so,

aliquid in judicium,

id. de Or. 1, 57, 241; id. Balb. 28, 64 al.:

singula verba sub judicium,

Ov. P. 1, 5, 20:

ad calculos vocare amicitiam,

Cic. Lael. 16, 58; Liv. 5, 4, 7; Plin. Pan. 38, 3:

nulla fere potest res in dicendi disceptationem aut controversium vocari, quae, etc.,

Cic. de Or. 2, 72, 291:

aliquid in dubium,

id. Inv. 2, 28, 84:

templa deorum immortalium, tecta urbis, vitam omnium civium, Italiam denique totam ad exitium et vastitatem vocas,

bring to destruction, reduce to ruin, destroy, id. Cat. 1, 5, 12.